Ο θεσμός της διαμεσολάβησης εντάχθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με τον ν. 4640/2019 και αποτελεί έναν συμβιβαστικό τρόπο επίλυσης διαφορών. Εφαρμόζεται στις εμπορικές, αστικές, οικογενειακές, εργατικές διαφορές, ΠΡΙΝ την άσκηση της αγωγής και ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ εκδίκασης της στα δικαστήρια.
Ο διαμεσολαβητής οργανώνει και διεξάγει την διαμεσολάβηση, στην οποία βοηθάει τα μέρη να αντιμετωπίσουν την σύγκρουση τους και να βρουν μια κοινά αποδεκτή λύση στην διαφορά τους. Η άριστη εκπαίδευση και κατάρτιση του, οι δεξιότητες που έχει αναπτύξει και ο επαγγελματισμός που επιδεικνύει πριν και κατά την διάρκεια της διαμεσολάβησης εγγυώνται την αποτελεσματική και καλή διεξαγωγή της.
Στην διαδικασία συμμετέχουν υποχρεωτικά τα μέρη μαζί με τους νομικούς τους παραστάτες, οι οποίοι, αν τελικά επιτευχθεί συμφωνία, διαμορφώνουν εγγράφως τους όρους αυτής.
Τον διαμεσολαβητή επιλέγουν από κοινού τα μέρη ή αν δεν συμφωνούν στο πρόσωπο του μπορούν να αιτηθούν στην Κεντρική Επιτροπή Διαμεσολάβησης του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, η οποία με αιτιολογημένη απόφαση επιλέγει διαμεσολαβητή από την λίστα των διαπιστευμένων διαμεσολαβητών του Υπουργείου Δικαιοσύνης.
Τα κύρια χαρακτηριστικά της διαμεσολάβησης είναι:
- Εκούσια – τα μέρη προσέρχονται και παραμένουν στην διαμεσολάβηση με την θέληση τους
- Αμερόληπτη: ο διαμεσολαβητής είναι ουδέτερος τρίτος και δεν συνδέεται με τα συμφέροντα της μιας ή της άλλης πλευράς
- Εμπιστευτική: όλοι όσοι συμμετέχουν στη διαδικασία της διαμεσολάβησης δεν δικαιούνται να αποκαλύψουν σε τρίτους το περιεχόμενο της διαδικασίας και το αποτέλεσμα της διαμεσολάβησης
